 |
РОДНЫЯ ВОБРАЗЫ
|
|
Вобразы мілыя роднага краю,
Смутак і радасьць мая!..
Якуб Колас
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
Я падслухаў цябе ля крыніцы‚
Улюбленец багінь трыялет.
Прыгажосьці тваёй таямніцы
У сінявым трызвоне зарніцы‚
Што ў срэбныя хвалі глядзіцца
Там дзе сумна схіліўся паэт.
Я падслухаў цябе ля крыніцы‚
Улюбленец багінь трыялет.
2
Апошні раз даю зарок
Урэзаць песьні сумнай крыльле.
Яна‚ змагарнасьці прарок‚
Зьбівае з рытму войны крок:
Аб ёй сказаў якісь прарок:
Яе ўзвышша - замагільле.
Апошні раз даю зарок
Урэзаць песьні сумнай крыльле.
3
«Ня было і няма весялосьці...»
Ул. Дудзіцкі
«Ня было і няма...» І ня трэба.
Весялосьцю ня купіш тугі.
На абрусе блакітнага неба
Ёсьць акраец няспытаны хлеба‚
Найвялікшая сэрца патрэба
На аблоні‚ дзе вецер тугі...
Ня было і няма... І ня трэба.
Весялосьцю ня купіш тугі.
4
Не‚ ня плакаць ад злосьнікаў сьмеху.
Я валею сьмяяцца да сьлёз.
Дон Кіхоты галосяць - пацеху!
Старадумы - паэму пра стрэху!
Ідыёты - маўклівага рэха!..
Ці-ж паэт не пад сонцам узрос?
Не‚ ня плакаць ад злосьнікаў сьмеху‚
Я валею сьмяяцца да сьлёз.
Жнівень 1956 г.
|
|
|
|
Падабаецца
Не падабаецца
|
|
|
2009–2020. Беларусь, Менск.
|
|
